De lokken geknipt in een strakke bob, een zonnebril op de neus en een mond die zelden op standje glimlachen staat. Dat is het beeld dat iedereen van Vogue's editor-in-chief Anna Wintour heeft. Maar met haar onvoorwaardelijke liefde voor mode wéten we gewoon dat er meer schuilt achter deze pittige tante. Hierbij het bewijs!
Tja, als we een geheel artikel aan creative director Grace Coddington wijden, mag collega en bazin Anna Wintour natuurlijk ook niet ontbreken. De van oorsprong Britse 'IJzeren Anna' zwaait als sinds 1998 met de scepter bij de Amerikaanse Vogue en zet zich daarnaast in voor allerlei grote modegebeurtenissen, zoals Fashion's Night Out en CFDA Awards. Hoe is de first lady of fashion het mode-icoon geworden dat ze nu is?
Leuk weetje: naar eigen zeggen staat Anna iedere ochtend om 6 uur op, om eerst een potje tennis te spelen. Vervolgens fikst ze haar kapsel en make-up, om 8 uur stipt bij het Vogue kantoor te arriveren. Ook bij fashion shows is ze nooit fashionably late.
Het modesprookje met Anna Wintour in de hoofdrol begint op 4 november 1949. Al op de middelbare school laat Anna zien een sterke wil en fashion sense te hebben. Zo verzet ze zich tegen de geldende dresscodes, laat ze haar haren al op 14-jarige in een bob knippen en date ze met oudere mannen uit de journalistieke wereld. Haar inspiratie haalt ze uit bladen als Seventeen, die ze toegestuurd krijgt door haar Amerikaanse oma.
Veel lessen in mode of schrijven heeft ze nooit gevolgd, want: "you either know fashion or you don't." Het is vooral haar aangeboren passie voor mode en journalistiek, die Anna al snel jobs in de modejournalistiek oplevert. Een passie die ze naar eigen zeggen mede te danken heeft aan haar vader Charles Wintour (in die tijd een toonaangevend editor bij de London Evening Standard). Over de invloed van haar vader op d'r carrière heeft ze eens gezegd: "I think my father really decided for me that I should work in fashion."
Een jonge Anna, dan al mét pony
In de seventies maakt ze de vlucht overseas, om aan de slag te gaan in Amerika. Vele banen binnen de journalistiek, vriendjes, nieuwe connecties en assistentes later - al in de jaren '70 ontwikkelt ze een reputatie als veeleisende baas -, vliegt Anna in 1983 terug naar homeland Engeland. Ein-de-lijk wordt ze door de Vogue ingehuurd, dan nog als creative director. De perfectionistische Anna maakt er niet veel nieuwe vrienden bij, wanneer ze als splinternieuwe Vogue'er veel personeel onder haar zonder pardon ontslaat. De bijnaam 'Nuclear Wintour' is geboren.
In 1988 is het dan zo ver: ze 'ontvlucht' de Britse Vogue en wordt de hoofdredactrice bij de Amerikaanse editie. An American dream come true voor Anna. Ook deze keer is Anna weer niet bang om het roer flink om te gooien. Madame Wintour houdt een grote schoonmaak in het personeelsbestand en verandert veel aan de gehele stijl van het modeblad. Zo staat de relatief onbekende Michaela Bercu op de cover van haar eerste editie, gehuld in een paar jeans van 50 dollar, gecombineerd met een Lacroix T-shirt ter waarde van 10.000 dollar. Gewone, bereikbare mode gecombineerd met high fashion: de toon is gezet.
Anna's eerste cover voor de Amerikaanse Vogue
Tegenslagen in de vorm van vertrekkende collega's, steken onder water ('The Devil Wears Prada', anyone?), dreigementen van PETA en geruchten over haar vertrek weerhouden Anna er niet van Vogue groter en groter te maken. Een hoogtepunt wat dit betreft is de september issue van 2004. Met maar liefst 832 pagina's is het dan de dikste issue van een maandelijks magazine ooit. In 2007 wordt het samenstellen van de nóg dikkere september editie vastgelegd door documentairemaker R.J. Cutler.
Maar voor Anna draait niet álles om geld, adverteerders en celebs; in het ontdekken van upcoming designers ziet ze een nog veel grotere uitdaging. Zo heeft John Galliano zijn baan bij modehuis Christian Dior mede te danken aan haar en support ze 'new kids' als Jonathan Saunders, Rodarte en Christopher Kane. Met de Council of Fashion Designers of America/Vogue Fund begeleidt ze onbekende en minstens zo getalenteerde ontwerpers. Ook heeft ze met modefeestjes en andere evenementen al miljoenen euro's ingezameld voor de strijd tegen aids. O ja, en ze heeft tussen alle modezaken door twee succesvolle -en inmiddels volwassen- kids opgevoed.
Anna frontrow bij Roberto Cavalli...
... en bij Rodarte
En ja, als je zo'n veeleisend, druk en heftig leven hebt als Anna kun je niet altijd even aardig zijn. Of zoals anderen het verwoorden:
Rechterhand Grace Coddington over Anna: "I know when to stop pushing her. She doesn't know when to stop pushing me".
Collega Karl Lagerfeld over Anna: "She's honest. She tells you what she thinks. Yes is yes and no is no."
Een voormalig assistent over haar oude baas: "She throws you in the water and you'll either sink or swim."
Wij snappen in ieder geval een stuk beter waarom ze zowel onder prijzen is bedolven (zo is ze eens benoemd tot Editor of the Year en is ze sinds 2008 Officer of the Order of the British Empire), als dat ze door velen wordt gevreesd. We wachten vol spanning af wat haar volgende stap met Vogue, en dus de mode-industrie an sich zal zijn!
Wat vind jij van Anna Wintour? Is ze een bitchy ijskonijn of vooral een geniale hoofdredactrice die weet wat ze wil?
(Door: Joyce)
(Streetstyle beeld: Tommy Ton voor Style.com en William Yan)
Deel dit artikel
