Waar het na andere shows een overenthousiast kippenhok voor gevorderden is, hangt er backstage bij Winde Rienstra een serene rust die goed past in het verlengde van de show. Er wordt geknuffeld, tranen rollen over verschillende wangen en oprechte complimenten worden uitgedeeld. Een klein uur eerder begint de show met zangeres Nynke Laverman die het geheel muzikaal ondersteunt. In het Fries. Voor intimi verstaanbaar, voor anderen niet te volgen. “Dat hoeft toch ook niet?”, legt Rienstra uit. “Je kunt door middel van muziek een gevoel meegeven. Dan hoef je niet per definitie te weten waarover gezongen wordt.” Daar heeft ze een punt. Zelfs de niet Friessprekende toeschouwers worden meegezogen in de sereenheid en verdrinken in de sierlijkheid van details. Streef jij ernaar dat jouw kleding wordt gedragen? “Ik denk niet na over draagbaarheid maar ga uit van het concept. Wat ik mooi vind om op het lichaam te zien.” Je onderzoekt de grenzen van het menselijk lichaam “Zo zou je het kunnen zeggen. Ik zoek graag de grenzen op van wat wel en niet kan. Sommige kledingstukken transformeren dan automatisch tot objecten.” Ben je dan modeontwerper of kunstenaar? “Iedere ontwerper is kunstenaar. En ik denk dat ik een beetje van beiden ben. Terwijl anderen mensen gemakzuchtig in hokjes willen denken, doe ik daar niet graag aan mee. Wat je ziet op de catwalk is wat ik mooi vind. Hoe ik tegen het kleden van het menselijk lichaam aankijk. En ja, daar horen dé schoenen bij. Maar dat is nou eenmaal onderdeel van mijn ontwerp.” Haar voorliefde voor handwerk en experimenteel te werken met hout en driedimensionaliteit zijn ook in deze collectie een uitgangspunt. Geïnspireerd door de Friese kledingdracht maakt Rienstra subtiel gebruik van zilverdraad en kristal in de wol en zijde. Een sterschittering noemt ze het zelf. Met Stjerren oant it firmamint, dat eigenlijk zoveel betekent als Sterren aan de Hemel, maakt ze haar belofte helemaal waar.
Winde Rienstra a/w 2014 | Stjerren oant it firmamint
Deel dit artikel
